CV van Christel

Al van kind af aan ben ik een leergierig persoon geweest en heb ik interesse gehad in alles rondom zwangerschap en baby's. Het helpen van andere mensen was voor mij vanzelfsprekend. Later begreep ik ook dat mijn hooggevoelige voelsprieten situaties feiloos aanvoelden, maar ik kon het niet altijd begrijpen en ook zeker niet altijd als prettig ervaren. Dit is al een leerschool opzich!

Na de HAVO ben ik naar de HBO-V(erpleegkunde) in Eindhoven gegaan en heb dat met succes afgerond. Ik miste nog diepgang en was er nog niet klaar voor om al echt te gaan werken. Ik ben verder gaan studeren in Maastricht, Gezondheidswetenschappen, richting Zorgwetenschappen.

Ik wilde graag iets betekenen in de zorg, iets kunnen verbeteren. Maar voordat ik een functie in die richting zou hebben, wilde ik wel eerst ervaring in de praktijk hebben. Ik wil wel weten waar ik het over heb, als ik iets ga verbeteren! Zo kon ik beginnen als verpleegkundige op Neurochirurgie in combinatie met een functie als kwaliteitsmedewerker voor de afdeling. Het specialisme was echt niet mijn ding, hoe leuk ik de kwaliteitsprojecten ook vond. Gelukkig kon ik beginnen op de kraamafdeling! Mijn kinderdroom kwam uit! Ik heb ontzettend genoten van het begeleiden van zwangeren (met problemen) en kersverse ouders met het verzorgen van hun baby, hier was ik helemaal in mijn element. Maar er werd ook verwacht dat ik op de verloskamers zou werken. Het leek me zo leuk, maar uiteindelijk was ik daar bang voor al de verantwoordelijkheid die je daar had. Met pijn in mijn hart heb ik moeten beslissen dat ik hier niet geschikt voor was.

Tijd voor wat anders! Ik kreeg een baan bij Global Drug Safety van het toenmalige Organon. Het verwerken van meldingen van bijwerkingen voor de groep Womens Health. Door reoganisatie en strenge Amerikaanse regels moest ik na mijn zwangerschap 5 dagen blijven werken of een andere baan zoeken. Toen heb ik voor dat laatste gekozen.

Maar na meerdere banen die niet verliepen zoals ik gehoopt had, wilde ik het anders gaan doen. Ik had gemerkt dat je in de huidige gezondheidszorg flink productie moest draaien en dat er erg weinig tijd overbleef voor een gesprek met de patient. Dat past totaal niet bij hoe ik met patienten om wil gaan. Toen heb ik besloten om de opleiding Voetreflexzonetherapie te gaan volgen, hoogzwanger ben ik hier in september 2009 mee begonnen. Gedurende 3 jaar heb ik een hele reis gemaakt, veel geleerd, maar ook mezelf beter leren kennen. Ik ben ontzettend blij dat ik die beslissing toen gemaakt heb!

Intussen ben ik als Research Verpleegkundige gaan werken op een algemene afdeling, met een diversiteit aan onderzoeken, voornamelijk medicijnstudies met gezonde vrijwilligers. Na 3 jaar contracten kreeg ik helaas geen vaste aanstelling, maar wat bleek, op diezelfde dag kreeg ik een aanbod bij Verloskunde en Gynaecologie, om daar als research medewerker te komen werken. In eerste instantie voor de voortplantingsgeneeskunde en later ook voor de gynaecologische oncologie. Wat een dag was dat! Inmiddels hoogzwanger van ons derde kindje werd ik aangenomen, hoe mooi was dat. Onderzoek in het specialisme wat ik zo ambieer en dan zelf ook nog eens zwanger! In de toekomst zou ik graag het wetenschappelijke met het alternatieve willen gaan combineren, want ik ben van mening dat de huidige gezondheidszorg nog veel kan leren van alternatieve zorg en dat de een niet zonder de ander kan!

Intussen was ik ook net klaar met de opleiding voetreflexzonetherapie (november 2012) en ben ik officieel met mijn praktijk LEEF! gestart. Daarna heb ik nog diverse cursussen op het alternatieve vlak bijgewoond, de belangrijkste zijn; zwangerschapsreflexologie en werken met de biotensor. Beide gebruik ik regelmatig in mijn praktijk!

Mijn leven stond niet stil, ik was altijd bezig, vooral met anderen en vergat mijzelf compleet. Na verhuizing en verbouwing en het negeren van allerlei signalen, had mijn lichaam er even geen zin meer in en heeft het mij letterlijk heel hard laten vallen. Met een zware hersenschudding belande ik daags voor kerst 2017 in het ziekenhuis. Herstellen bleek niet vanzelfsprekend. Na verschillende therapien en een revalidatie traject is de mist in mijn hoofd gelukkig na meer dan een  jaar toch opgetrokken. Wat een opluchting was dat! Hiervoor was wel een ander mindset nodig dan voor de val. Goed voor mezelf zorgen valt nog steeds niet altijd mee, maar ik herken nu wel de signalen. Hierdoor is ook weer een nieuwe energie gaan borrelen en wil ik graag mensen helpen die in of op het randje van een burnout zitten, of die dat (beter nog!) willen voorkomen. Ik lees veel over deze onderwerpen en leer ook steeds beter mezelf kennen. Uitgeleerd ben ik nooit! De drive om andere te helpen en iets te kunnen betekenen is ook alleen maar sterker geworden!

Hierdoor ben ik op het idee gekomen om een cursus ontspanning en bewustzijn te gaan geven. Deze start op 28 augustus 2019.

Wees welkom in mijn praktijk: LEEF!